Dün Sultan Ahmet'te
Sağlam bacaklarımızla yürürken,
bir bacağı olmadığından koltuk değnekleri ile desteksiz yürümeye çalışan,
kim bilir İstanbul'a gelebilmek için kaç Km yol gelmiş,
İçindeki hayat sevgisine hayran kaldığımız bir turist gördük!!
Eşimle birbirimize bakıp kendimizden utandık..
Evet..
Bazı şeylere üşendiğimiz için utandık!!
kendi ülkesinde, olumsuz şartlardan, kişilerden ya da çekingenliğinden
ya da bilemiyorum kim bilir nelerden...
dışarı çıkmayan, çıkamayan engellilerimiz var bizim...
Utandık işte...
Kalbimizdeki engelden utandık...
Merhaba :))
YanıtlaSilne güzel söylemişsin; kalbimizdeki engelden utandık...
Buralarda yaşamaya başladığımda engelli sayısının çok fazla olması dikkatimi çekmişti. Sonra sonra anlam verdim, engelli sayısı fazla değildi, sadece engellilerin sokağa çıkabilmesi için gerekli düzenlemelerin yapılmış olmasıydı...
Keşke Türkiye'de de gerekli düzenlemeler yapılsa... Hayattan soyutlamasalar kendilerini...
SilPostunuz cok anlamlı ve guzel ... Bende burda (hollandada) engellilerin nasıl yasadıklarını ne tur olanaklara sahıp olduklarını gorunce, neden benım ulkemde bu saygı yok dıye soylenıp duruyorum...
YanıtlaSilKeşke olsa.. Bir gün olur belki...
Sil