Dedim ki çok şükür...
Kahveyi nasıl içtiğini bilirim ben babamın...
Nasıl gülümsediğini, ses tonunu bilirim...
Tam da en çok ihtiyacım olacağı zamanlar da gitse de, tam da onu en iyi anlayacağım zamanda gitse de
bilirim neye nasıl tepki vereceğini...
Sonra dedim ki ben,
dedim ki çok şükür...
Tüm bu zaman kargaşası içinde yeşil vadilerde koşacağımız o zamanın hatırına
dedim ki çok şükür...
Dedi ki bir arkadaşım " hangisi zor çiğdem, hiç tanımadan mı kaybetmek babayı, keşke benim de babam olsaydı demek mi? Bilememek mi gülüşünü, bakışını... arkanda dağ gibi olmayışını.."
Bilemedim...
Hangisi daha zor!!
Ama sonra dedim ki ben,
Dedim ki çok şükür...
Canım ağlattın beni Rabbim gani gani rahmet eylesin yerinde dinlendirsin inşallah babanı çok zor ama Rabbim sabrını veriyor.Hoşgeldin öpüyorum...
YanıtlaSilÖyle duygulandım ki bu harika mektubu okuyunca..
YanıtlaSilAh keşke benim de olsaydı böyle bir mektubum, fakat ben beşbuçuk yaşımdayken kaybettik babamı malesef, aklımda kalan çoğu manzarası da hasta iken, yatağında iken vs.
Diyecek pek bir şey de yok aslında, çok şanslısınız babanızla güzel ve bana göre uzun vakitler geçirmişsiniz, ne mutlu..
Selametle kalın..
bazen aklıma geliyorda
YanıtlaSilbabam olmasa hayatta, yanımda
düşünmesi bile diken diken ediyor bedenimi
her ne kadar üzsemde bazen onu
çok seviyorum ben babamı- anamı
Allah başımdan eksik etmesin...
Allah anne- babasını yitirenlere sabır versin..
mekanlarını cennet etsin...
Allah anne- babasının kıymetini bilmeyenlere akıl versin..
Amin...
allah rahmet eylesin..ne güzel bir mektup ....
YanıtlaSilAllah rahmet eylesin ve gelecek yılınız sağlıklı mutlulukla dolu olsun
YanıtlaSil